właściwie Aleksander Głowacki herbu Prus 

(ur. 20 sierpnia 1847 w Hrubieszowie, zm. 19 maja 1912 w Warszawie[1]) – polski pisarz, prozaik, nowelista i publicysta okresu pozytywizmu, współtwórca polskiego realizmu, kronikarz Warszawy, myśliciel i popularyzator wiedzy, działacz społeczny, propagator turystyki pieszej i rowerowej. Jeden z najwybitniejszych i najważniejszych pisarzy w historii literatury polskiej.